Elmalı Turta

     Kış hazırlıkları yapmaya başladığım şu günlerde, havanın yavaş yavaş hatta bazen birden soğumasına bozuluyorum doğrusu. Bir müsade et dimi? Yeni geldik sayılır tatilden. İşe alışalım, eve... herşeyden önce yaşadığımız şehire alışalım. Yok hemen boz, hemen balkonda oturmayı bıraktır, buz gibi es sabahları ve akşamları :(
     Akşam şöyle birşeyler içelim, azıcık neşemiz gelsin dedik ama baktık balkon buz, esiyor resmen. Balkon demirlerine el değmiyor soğuktan. Oturma odasına konuçlandık ailece. Çilingir soframızı kurup bir de film açtık  hepimize hitap edeceklerden. Kendimizce akşamımızı şen ettik dostlar. Hava kötü olsa da bizim havamız iyi olsundu :)
     Kış hazırlığı diye açmıştım konuyu nerelere geldik. Baya bir menemenlik, domates çorbalığı(nasıl deniyorsa artık), sosluk, hatta mezelik birşeyler yaptım kavanozlarda. Diffirize de attım birşeyler. Özellikle dolmalık biber attım, çok severim kendisini, kışın çıtır çıtır tazecik çıkarıp yeriz dedim, taze fasülye, biber ve olmazsa olmazımız komposto için erik, çilek, vişne vs. de var. Aklıma gelenler bunlar. Ne bulduysam tıkıyorum dolaba. Çok seviyorum ben bu işleri. Aslında Ege de yaşayacaksın ki, şöyle taze taze ne varsa alıp köylü pazarından, tıkacaksın dolaba. Kışında yiyeceksin maaile.

                                               Azıcık güneşi bulunca kahvem ve sodam :)

     İlk açılışı yaptık aile olarak Palamut ta. 8 ila 10 lira arasındaydı bizim semtte. İstanbul dan bir akrabam burda 15-20tl. dedi fiyatını. Hayırlı uğurlu olsun balık sezonu :)

     Geçtiğimiz hafta sonunu anne&kız günü ilan ettik. Babayı işe yolladık cebren ve hile ile :)) Tabi baba olmayınca bizim gidebileceğimiz yer ancak AVM. oluyor, araba olmayınca açılamıyoruz fazla. Önce süslendik bir güzel. Planlarımız arasında sinemaya gitmekte vardı. İnanılmaz Aile yi izledik beraber. Sonra gelsin oyun alanları, mağazalar...Alışveriş değil ama bolca eğlenmek için. Tabi ufak birşeyler de aldık. Akşama pertimiz çıkmıştı gezmekten :))

     AVM. den aldığımız turta tavası ile ilgili planımızı, eve gelir gelmez devreye soktuk. Birlikte elmalı turta yaptık. Pişip soğuması sanırım dokuzu, onu bulmuştu :)) Biz pes etmeyip bekledik, yatmadan sizin yerinize de yedik.

Tatil ve Sonrası

     Biz döndük, anılarla, aklımızda dinginlik, eğlence ve bol dinlenmeyle...
     Benim gerçekten emeklim gelmişte geçiyor bile. Çok zor oldu geri dönüş benim için. Vücudum ve beynim isyan ede ede geldim resmen. Ben de şu meşhur yaşa takılanlardanım. 1999 da çıkan inanılmaz kanun nedeniyle var olan hakkım elimden alındı. Bu ayrı bir post konusu tabi.
     Şimdi ne mi yapıyorum? Yokluğumda biriken işleri hallettim 10 gündür, yenileri geldi bile. Yazmaya fırsatım olmadı bu nedenle. Blog arkadaşlarımın yazılarını okudum bir bir. Özlemişim blog alemimi.

                       (Kızımın yeni okuluna kendi gözünden bakışı :) Severek anlatıyor, resmediyor okulunu, daim olsun                                         inşallah)
     Artık okullar açılacak, herkes yuvaya dönecek. Şimdiden trafikte belli olmaya başladı tatilden dönenlerin çokluğu. Sabahları 10 dak. farketti. Okullar açılınca 1 saate çıkıyor bu fark. Hadi hayırlısı. Kızımın okul işlerini hallediyoruz bir taraftan. Ankara ya alışmaya çalışmakta cabası :((
     Ankara ya alışmak deyince aklıma geldi; hiç alışamadım tamı tamına 42 yıldır buraya, sevemedim elimde değil. Tatilden geleli ne kadar oldu ki, biz başladık şöyle deniz kenarı, arkası ormana bakan müstakil ev ilanlarına :))) Tabi bir 8 yıl daha çok uzak bu hayal bize ama işte yine de insan gönlü bu çekiyor...
     Tatilden birkaç fotoğraf ekleyeyim de gözümüz gönlümüz açılsın, çokça da iç geçirelim hepberaber :)) Dedim ama gördüm ki yine hep bizli fotolar var, azıcıkta dağı taşı denizi çek dimi...yok çekmemişim :(
 

Alttaki de döndüğünde balkonla avunmaya çalışan zavallı biz :))

     Alttaki 2 kitap su gibi okunanlardandı. Çok sevdim. Sadece Bir İdam Mahkumunun Son Günü bittiğinde...bitti mi diye son sayfalara bakakaldım. Sanki sonu bağlanmamış, sayfalar eksik hissi yarattı.

Ben ısınamadım böyle kitaplara. Listeye eklerken roman olduğunu düşünerek almıştım ama ilk sayfadan sonrasını okuyamadım. Sen Gittinya Ben Çok Güzelleştim... Okuyamadım malesef, belkide bu 2 yada 3 kez başıma geliyor. Kısa kısa duygu, düşünce yazısı yazarın. 

Ruh halimden kaynaklı vücudumun isyanı nedeniyle birgün yattım evde, heryerim kırılıyordu sanki, hiç halim yoktu. İşte o sabah kızım bana balkonda kahvaltı hazırlamıştı...nasıl sevdim nasıl güzel bir duyguydu benim için. Minik kızım kendisi düşünüp yapmış Maşallah yavrum benim. Kız gibisi var mı diyecektim ama oğlan anaları kızmasınlar diye vazgeçtim :)))

     Geçen hafta sonu 2 yıldır merak ettiğim ama fırsat bulupta gidemediğim Altınköy Açık Hava Müzesine gittik. Bulunduğu semt itibariyle bu gezimizin de daha önce gidip pişman olduğumuz Harikalar Diyarı gezimiz gibi olacağını düşünmüştüm ama çok şaşırdım, öyle olmadı. Hatta çokta sevdik, memnun kaldık Altınköy'den :)

      Altınköy'de kendimizi çekmekten çok fazla etrafı çekmemişim ama isteyenler internetten taratıp fazlasıyla bilgi edinebilirler nasıl bir yer olduğuna dair. Hayvanlar için geniş bir alan ayırmışlar, tam bir köy ortamı yaratmışlar. Çalışanların üzerinde şalvarları ve cemberleri var. Güleryüzlüler ve ortam çok güzel. Girişte cüzi bir rakam ödüyorsunuz, ücretsiz otoparkı da var. Bol bol yürüyüş yapacağınız yeşil bir alan, ayrıca köyün ortasından geçen bir dere yapmışlar. Değirmenler, köy meydanı vs. Yemek yiyip birşeyler içeceğiniz mekanlar da var. Bir hafta sonu için kahvaltıya gelmeye karar verdik. Tamamen doğal ürünlerden oluşan doğal bir masa kuruluyor. Garsonumuzun söylediğine göre birtek zeytin dışardan alınıyormuş, diğerleri oradaki tarla ürünlerindenmiş.

Şu son resim varya neler neler getirdi aklıma :))) Rahmetli dedemin bakkalı varmış eskiden. Ben küçükken kapanmıştı ama içindeki birçok malzeme duruyordu hala. Ara ara gizlice girip birşeyler alırdık içinden kuzenlerle :)) İşte bizim bakkalda da dedem, köyün ihtiyacı olan herbirşeyi yapar satarmış. İğne vururmuş, diş çekermiş, traş edermiş köyün erkeklerini...daha neler neler...burayı görünce gülümsetti beni tabela :)

Ellerim Doldu :)

     Nasıl mutluyum anlatamam. Elimde kitabım kalmamıştı, dışarı da çıkıp zaman ayıramadım, şöyle güzelce kitapların arasında dolaşıp seçeyim, dokunayım demeye. Dün sipariş ettim bugün elimdeler. Kargocuyu görünce öyle içten karşıladım ki, adam da şaşırdı :)))
     Kitap Yurdu'ndan aldım hepsini. Aslında araştırmadan aldım. Daha önce elimde bir liste vardı ve bir kısmını bir önceki siparişte almıştım ama şimdi bulamadım o listeyi.
     Bir güzel sevdim önce herbirini, karşıma dizdim iş yerimde, bir süre baktım hangisinden başlasam diye :))
    Okumaya başladığımda gerçek hayattaki tüm kötülüklerden arınıyor, sadece kitaba odaklanıyorum. Bu da beni mutlu ediyor. Evde okuma alışkanlığım yok malesef, evde durduramıyorum kendimi ben. Temizlik, mutfak yada gezme çıkarıyorum kendime ve kızıma :)) Ama iş yerimdeyken, hele de işleri hafifletmişsem...oturup bir güzel okuyorum, kitaplar bir çırpıda bitiyor. Şimdilerde işlerin yoğun zamanı ama yine de belki araya bir kitap sıkıştırırım diye düşünüyorum.
     Kızımında kitap okumayı sevmesini istiyorum. Bir heves aldırıyor kitapları, okumaya başlıyor ama gerisi gelmiyor. Aslında biliyorum, ben evde okusam O'na örnek olacağım ama evde vakit olmuyor. Yaratmam şart oldu artık.

      Mutlu Anlar Koleksiyoncusu yazmış bugün Dünya Kitapseverler Günüymüş. Ben de seviyorum ne güzel bir gün bu diye düşündüm :)

Farkındalık

     Ne güzel düşünmüş te paylaşmış Deeptone , sayesinde ben de yeni öğrendim, hemen paylaşıma geçtim. Malum benim de Otizmli bir yeğenim var, tam 7 yaşında. O ve Onun gibi olanlar için bir umut, bir ışık bu paylaşım. Her bir kibrit çöpü bile büyük bir adım aslında. Sevgili Deep'ten olduğu gibi alıntılıyorum:
     ''Duyanlar vardır, bir süre önce, müzik tarihinin The Beatles ile birlikte en önemli iki müzik grubundan biri olan The Pink Floyd'un gitaristi, şarkı sözü yazarı, hüzünlü bestecisi, yaralı ruhu Roger Waters güzel bir davranışta bulunmuştu.

En güzel Floyd ve Waters şarkılarından biri olan Another Brick in the Wall ( sadece duvarda bir tuğlasın) adlı efsane şarkısını bir Türk vakfına hediye etmişti, iki yıllığına. İzev'e. İstanbul Zihinsel Engelliler için Eğitim ve Dayanışma Vakfı). Bu şarkı bizim müzisyenler tarafından seslendirildi. Bu şarkı 10 milyon kez dinlenirse zihinsel engelliler için bir yaşam köyü kurulacak.

Şimdilik 2.5 milyon civarı dinleme oldu. Kötü tabii. Daha çok izlenmeli. Bunun için de duyurulmalı. Bunu bir mim gibi görelim. Bu videoyu duyuralım. herkes dinlesin ve çoğalsın sayı.

Bu güzelim önemli yazıyı biricik Mermaid düşündü. Eh, küçük deniz kızı, en sevdiğim çizgi filmdir, gelmiş geçmiş. Ondan sonra da Nemo geliyor tabii. Arielle de bayılırım.

Mermaid'in yazısının linkini veriyorum. Yazısını okuyun, şarkıyı dinleyin, isterseniz blogunuzda paylaşın. Zihinsel engelli arkadaşlarımız için küçük de olsa bir katkımız olsun.''

http://mermaidinyolculugu.blogspot.com/2018/08/mim-farkndalk-yklmak-zorunda-olan.html

     Ben de hemen dinleyip katkıda bulunacağım.

Baba Evi

     Ne haftaydı dolu dolu, çok gezmeli, yemeli içmeli...sabahlamalı sohbetli...
     Hergün ayrı bir neşe ile uyandık, annemin sofrası kadar olmasa da, büyük aile sofraları kurduk evimizde, şenşakrak oturduk hergün karşılıklı ve ben hep şükrettim kardeşlerimin sevdiklerimin varlığı için. İyi ki büyük bir aileyiz dedirtti geçen günler. Baba evinde toplanırdı daha önceleri tüm kardeşler, annem ve babamın Trabzon u mesken tutması sonrası ben ağırlıyorum kardeşlerimi ama bir yanımız hep eksik :(
      Fal baktırdık Falcı Bacı ya, yorumlara güldük saatlerce. Hayaller kurduk hep beraber.

     Hamama gitmek için bile vakit bulduk biz bayanlar :)) Geçen yıl bir arkadaşımın sayesinde keşfettiğim Şengül Hamamına gittik, bizimkilerde beğendiler. Bir güzel kese ve kahve maskesi yaptırdık. Sonrasında Ankara Kalesi gezisi yapma planımız vardı ama öyle bir pestilimiz çıkmış ki, nerdeyse yarım yamalak gezdik oraları diyebilirim. Kendimizi eve zor attık :))
     Misafirlerimin bir kısmı Denizli den, bir kısmı da İstanbul dan gelmişlerdi. Hal böyle olunca Ankara nın serin akşamlarına vuruldular resmen. Onlar gece uykusunu, rüzgarı yaz akşamlarında hiç göremediklerinden hayran kaldılar havamıza ama benim için aynı şey geçerli değil. Ankara nın yazı sadece belki 1,5 ay oluyor. Bense yaz insanıyım, sıcak hava insanıyım ve nefret ediyorum soğuk serin havadan. Ankara nın 10,5 ayı kış :(( Şu son 6 yılımın dolmasını dört gözle bekliyorum. Planlarımızda bir değişiklik olmazsa bizde uçup gideceğiz sıcak havaya, denize ve doğaya doğru :)

Yukarıda gördüğünüz kuru çalı görünümlü şey, bir yılan iskeleti. Daha önce benim gibi yılanın iskeletini görmemiş olanlar çok şaşıracaktır. İskelete sahip olduklarını bilmiyordum. Ablamlar bizi ziyaret ettikten sonra memleketimiz Trabzon a gittiler. Malum fındık zamanı şimdi. Gittiklerinin ertesi günü fındığa başlamışlar ve dalda bu manzara ile karşılaşmışlar. Çekip bana gelen bu fotoya epey şaşırdım. Kaç yıldır ben de o bahçede fındık topladım, yuvasını çok gördüm ama canlısına bile rastlamamıştım. Eşim epey korktu fotoyu görünce. Ben bir daha asla girmem o bahçeye diyor :))) Ben mi? Girerim, korkarım ama yine de girerim. Özellikle annemle girerim. Çünkü o yılanla nasıl başedeceğini iyi bilir. Zehirli öi değil mi tanır. Zehirlisi pek bulunmaz bizim oralarda...en azından annem öyle diyor :))

 

Son iki fotoğraftaki fasülye ve kabak, annemle Nisan da diktiklerimiz. Fotoğraf atmış ablam, nasıl mutlu oldum, gübresini tohumunu ektiğimiz sebzenin yetiştiğini görmek nasıl bir mutluluktur anlatamam. Bildiğin duygusala bağladım görünce :)

Şimdi gözüm kulağım memleketten gelecek fotoğraflarda, hem mutlu oluyorum görünce, hem de hüzün çöküyor orada olamadığım için. Bu yıl gidemeyeceğim ama seneye mutlaka gitmeliyim.

Düğün Dernek, Misafir

     Görüşmeyeli dolu dolu geçti benim günlerim. Fotoğrafları yükleyip yazmaya bir türlü vakit bulamadım. Bugün daha sakin bir gün olmasını dileyerek başlıyorum anlatmaya :))
     Kızımın 3 haftalık yaz okulu sona erdi. Çok mutlu olarak ayrıldı Gazi Yaz Spor Okulundan. Çok çeşitli spor aktivitesi olunca, bir kısmını da hiç deneyimlememiş olan kızım, merak ve istekle gidip geldi hergün. Devam etmek istedi aslında ama ablamın kızı (24 yaşında), kızıma bakmakta gönüllü olunca vazgeçti. Bu hafta hep birlikteler, çokta eğleniyorlar beraber.

     Geçtiğimiz hafta sonu Sakarya da patronumun oğlunun düğününe gittik. Çok güzel bir kır düğünüydü ancak, şehirde öyle bir nem vardı ki, resmen insanın nefesini kesiyordu. Yapış yapış olduk, çıkışta saç fönümüzden eser kalmamıştı. Sabaha karşı 02:00'de evimize vardık, 07:30'da işe gittik. O halde kafam masaya düşe düşe çalıştım. Aynı günün akşamı da kaynımın düğününe gideceğim için, işten 1 saat erken çıkabildim. Kuaföre attım kendimi, eşim kızım ve yeğenimle hem uykusuz hem de son saatte yapılan hazırlıkla yetiştik düğüne. Bol bol göbek attık, eğlendik. Gelile damadı yolculayıp eve vardık, yine 02:00'yi buldu uyumamız. Ertesi gün yine iş... Durmadan sade kahve içerek ayakta kalmaya çalıştım. İçim dışım kahve oldu.

     Ertesi gün k.v. ve k.p. ikilisini yolcu etmek için iş çıkışı yine ziyarete gidelim dedik ama bir de baktık kaynımın kızının doğum günüymüş aynı zamanda. Dışarda yemek ayarlamışlar...bu sefer bittim ben dedim...uykusuz yorgun bu kaçıncı gün unuttum doğrusu. Hadeee mekana gitmeden hediye alalım dedik.(bu arada söylemeyi unuttum: İş çıkışı öncelikle İstanbul dan ablamın oğlunu Aşti den aldık) Hep beraber doğum gününe gittik. Yemek sohbet derken saat 10 olmuş. Vedalaşıp eve vardığımda göz altlarım çökmüştü. Eve ilk defa erken varınca çamaşır attım biraz makinaya, etrafı toparladım derken yine saat 01:00 oldu mu? :)))

     Bugün yine sade kahveye dadandım. Midem allak bullak içiyorum ki ayakta durayım :) Bu Cuma da İstanbul'dan hala kızı, Denizli den ablam, eniştem ve kızı geliyorlar. Onlar gelmeden erken uyumam lazım ama mümkün değil. Çünkü gelecekleri için çok mutluyum ve onların seveceği şeyler hazırlamak istiyorum, evimi temizlemek, odalarını hazırlamak vs. Geldiklerinde iş yapmadan dolu dolu sohbet edip hasret gidermek hayalim. İnşallah yetiştirebilirim tüm işleri :)

     İş arkadaşımdan ödünç aldığım çerez kitaplardandı bitti bile. Kısa hikayeler barındırıyor, kısa hikaye severler için güzel ama ben tam konuya odaklanıp içinde kayboluyorum derken bitiyor hikaye. Uzun soluklu kitaplar tercihim benim. Hikayelerin konuları da aslında tam benlik: cüzzam salgını, hayatını gemide yada gemicilikle geçirmiş insanların yaşamı, kölelik vs.
   

Blog Yazarlığı

 

      Başlığı böyle atınca pek havalı oldu, silsem mi derken...azıcıkta benim havam olsun dile kolay tam 10 yıl bitmiş yazmaya başladığım günden bu yana diye vazgeçtim :)
      16 Haziran 2008 de kızıma hamileyken başlamıştım yazmaya. O dönemler ne çok şey oluyordu yazacak. Hamilelikti, doğumdu, adım adım kızımın büyüme macerasıydı...Şimdilerde daha çok ailece yaptığımız geziler yada güncel konularda yazmaya çalışıyorum. Blogla birlikte kızımda büyüdü, Ekim in sonunda 10 yaşı bitiriyor...10 10 gidiyoruz bakalım.
     İnsanın okunduğunu bilmesi hoş bir duygu, istatistiklere bakıyorum ara ara...en çok okunan postum, kızımın doğduğundan 3 yaşına kadar kustuğu, pütürlü gıda yiyemediği, blendır annesi olduğum dönemlere ait 2 postummuş. Çok soru geliyor bu iki yazıma. İstekle cevap veriyorum, yardımcı olmaya çalışıyorum ailelere. O dönemler çektiğimiz sıkıntıyı bir biz biliriz bir de bizimle aynı sorunu yaşayanlar. Allah beterinden saklasın. İşte benim meşhur 10 yıldır takibi hiç azalmayan 2 postum:

cigneme-terapisticocugum-cigneyemiyor.

pütürlü gıda

Tatil Dönüşü

     Yaz ayları tatil ayları, haliyle bloglarda hep eski kayıtlar mevcut. Biz gidip geldik, hatta yeniden tatili özler olduk. İşlerden fırsat bulup baktıkça eski yazıları görmek sıkıcı oluyor. Farkettim ki epey vakit geçiriyormuşum blog listemi okumakla. Ellerim boş kaldı. arkadaşlar yazında okuyayım zevkle :)

     Deniz kenarına gidip denize girmeyenlerdenim ben. Çok nadirdir girdiğim. Seyrini seviyorum denizin yada karşısına geçip içkimi sigaramı alıp sohbetini seviyorum denizin. Varlığı mutlu ediyor beni. Yine bol bol baktım, içime çektim havayı suyu :)

        Benimde ayak fotom olmasınmıydı? Modayı geçte olsa takip ettim işte :)))

     Türkiye de görmek isteyipte kısmet olmayan, gidemediğim bir Çanakkale kaldı. Oraya da gidersem artık memleketimden başka hiçbir il beni çekmeyecek bundan eminim. Bu yıl ki tatil hakkımı bitirdim ama belki bir de bayramda kaçamak yapabilirim, çünkü yıllık iznimin sonuna geldim.
     Biz bu aralar gidip gelenleri izliyoruz, giderken uğurluyor, gelirken karşılıyoruz. Tatil dönüşü kızımı yaz spor okuluna verdik. İlk defa bir yeri beğenince balıklama atladık, iyiki öyle yapmışız. Akşamları çok yorgun ama bir o kadar da mutlu dönüyor eve :) Bugün de çok güzeldi, şöyle yaptık, şunu öğrendim deyişi var ki...evlere şenlik :)

Bordo Bereli- Ali BAYRAM & Ali Osman AKTAŞ

Merakla okunmayı bekleyen kitaplarımdandı Bordo Bereli. Bu konular çok ilgimi çekmese de, sırf amca oğlumun kitabın yazarlarından biri oluşu nedeniyle alınmıştır. Ancak öyle akıcıydıki anlatımı ve konusu öyle çekiciydi ki, okudukça bir baktım ki sonuna gelmişim bile. Kitabın devamı olacağı yazısını okuyunca çok sevindim.

Siyasetten hoşlanmayanların bile dikkatini çekecek bir kitap. Derin devlet, Pkk, gizli görevler , Türkiye deki faali meçhul cinayetler konuları işlenmiş. Tarihten notlar düşülmüş. Özellikle kitabın kahramanı Yeşil Ömer in hayat hikayesi insanın içine derinden işliyor demedi demeyin. Şimdiden 2. baskısı çıkmış bile.

Mutfağın Hatıra Defteri

Keşke derim, ben de unutulmaz anılar yaşadığım, aklımda hafızamda yer edinmiş, acı ve tatlı anılarımı böylesine akıcı, böylesine sade yazabilsem. Bazen komik, bazen hüzünlendiren anılar...hepsini derleyip biraraya getirmiş Leylak Dalı. Ayrıca denemek için sabırsızlandığım tarifler var içinde. Alalı birkaç hafta oldu, sırayla gidince ancak okuyabildim. Ah Ankara ve mahalle kültürü dedirtti. Halen birkaç mahallesinde süregelen ama unutulmaya yüz tutmuş komşuluklar...İçim cız etti çoğu yerde okurken. Bizde böyleydik, bizimde komşularımız böyleydi dedirtti. Emeğinize sağlık Sevgili Leylak Dalı :) 

Şeker Bayramı - Otizm'de Başarı Öyküleri&Gamze Benli

     Yıllardır ilk defa bir bayramı Ankara da geçirdik. 2 yıldır yaşadığımız semtte komşularımız oluştu. Yaşları bizden büyük olsalarda sıcak insanlar, komşuluğa değer veren, hal hatır soran kişiler sağolsunlar. İlk günün sabahı eşimin ailesine bayramlaşmaya gidip gelince, komşuları dolaştık bir bir.
Nasıl hoşuma gitti anlatamam, bir nevi evcilik oynadık :))) Sonra onlar bize geldiler, aynı şeyleri konuşup, aynı şeyleri yedik içtik :)) Arefe günü iyi bir ev hanımı olarak böreğimi yapıp, sarmalar sarmıştım, hem de ben :)
     Ben çalışıyorum diye gelmiyorlarmış, hatta üzülüyorlarmış bana. Balkondan bakıp halime acıyorlarmış. Her çalışan anne gibi, ben de akşam eve girer girmez koşturmaya başlıyorum, yemek, ufak toparlama, acil çamaşır vs. derken akşam 9 buçuktan önce oturamıyorum. Bu yüzden gelip rahatsız etmiyoruz seni diyorlar. Oysa çalışan kadınlarında komşuya ihtiyacı olduğunu anlattım onlara. Üstelik ben ekstra seviyorum bu işleri dedim, girin çıkın... 
     Bu arada kızım mezun oldu, karnesini aldı, 5.sınıfa geçti. Büyüdüğünü görmek mutlu ediyor, gururlandırıyor bizi :) Seneye O nunda hayat koşturmacası başlayacak, zorlu sınavlar kapıda. Tüm çocuklarımıza başarı ve şans diliyorum, yolları açık olsun, iyi insanlarla karşılaşsınlar :)

     Babalar gününü kutladık maaile, baba kızın komik halleriyle eğlendik epeyce :))

 

     En son Otizm'de Başarı Öyküleri'ni okudum, Gamze Benli'nin. Gamze Benli ile ilgili internette birşey bulamadım, yani nerede eğitim veriyor, hangi kurumda vs. Bilgisi olan varsa lütfen bana ulaşsın. Benim de 6 yaşında yeğenim var Otizmli. Devletin haftada verdiği 1 saat dışında eğitimi yok. Evde çok ihmal edilen bir çocuk ve benim elimden birşey gelmiyor. Annesi ne dediysek yapmamakta ısrarlı. Evde eğitimine devam etmeyince, yeğenimde hiçbir gelişme olmadı. Sayısız eğitim merkezi değiştirdiler, herbiri birbirinin aynı, boşa geçen 3,5 yıl :((  Otizm ile ilgili ne bulursam okuyorum, ne duyarsam bildiriyorum kardeşime ve eşine. Sayfalar döktürüp veriyorum. Çare arıyorum açıkcası ama en büyük yardımın, anne baba sevgisi ve ilgisi olduğunu biliyorum, birde yoğun eğitim.

                                                                          (Alıntı)

Kale ve Civarı, Anadolu Medeniyetleri Müzesi

    Bu sefer de eşimin anne+babası+kuzen ile gittik. İlk olarak Müze yi ziyaret ettik. Ahhh ah tam da eski Hancı'nın kıyısındaymış müze (12 yıl önce nikahtan sonra arkadaşlarımızla eğlendiğimiz yer). Anıları tazeledik azıcık, fotoğraf çekildik tozlanmış tabelasının önünde. Tozlanmış çünkü sanırım birkaç sene oldu kapanalı. Ne harika yerdi orası, kapandığını duyunca çok üzülmüştüm.
     Neyse asıl konumuz müzeden bahsedeyim. Yine süper bir giriş ve bahçe bizi karşıladı. Hepimiz bedavaya girdik bu arada. Ben ve eşimin müze kartı var, kv+kp 65 yaş üstü kartıyla, çocuklarda zaten üzretsiz girdiler :)

Kadın her devirde kadınmış dedirtti, eski çağlardaki kalıntılardan çıkan kolyeler, bilezikler vs. daha neler neler. Gülümsetti bizi. Kaını Tanrıça olarak görmüşler, doğurganlık özelliğinden dolayı...ne güzel dimi? :)

   
                 Bizim kızları gülümseten heykelcikler, yukarıdakiler, Roma Dönemine ait :)

     Uzun uzadıya dolandık müzeyi, gerçekten ilgiyle baktık herbir kalıntıya. Hatta önümüzde bulunan bir gurubun başındaki rehberi dinleyip, sessizce dahil olduk onlara.
     Müze sonrası Kale kapısının dibinde çay molası verdik, ortam öyle güzel ki, insan kendini Ankara dışında olduğuna inandırıyor gezerken.

     Kalenin son noktasına kadar çıktık kızımla, diğerleri cesaret edemedi, aşağıdan seyrettiler bizi.

          Kalenin ortasına konuçlanmış bir gurup çalgıcı vardı, nasıl çoşturdu dolanırken bizi :)

     Her gittiğimizde 1-2 müze gezip, o güzelim sokaklarda dolaşmayı planlıyorum. Çünkü her sokak ayrı bir heyecan, güzellik :)