Son günlerde ailemizin birincil konusu bu...Sağolsun kızım için okulda sıfır bacak açmak prestij meselesi :))) Daha yolda başlıyor konu, bugün çok ilerlettim, sıfır bacak şöyle açtım, böyle açtım vs. vs. vs....
Tek bu olsa iyi, birde amuda kalkmak var kiiii bu daha da gelişmiş, bir de amuda yürümek var :))) Her akşam bilmem kaç posta babaya ayaklar tutturulup amuda kalkmaya çalışılıyor, anne de videoya alıyor ve olmuyor işte olmuyor! Hayatında yapmadığı kadar hareket ediyor, spor yapıyor kendince :)))
İşin birde vahim hali var ki; ' neden sen yapıyorsun ben yapamıyorum' faslında iş ağlamaya kadar varıyor.
Bizim çocuklarımız sokakta oynamayı bilmeyen, malesef sadece ebeveyn kontrolünde park-bahçe görenlerden. Benim ve akranlarımın oyun anlayışı ise, sabahtan akşama kadar sokakta binbir türlü oyun oynayan, çamurlarda toz toprakla bulanıp eve hava kararmasıyla girilen anlayıştı. Hiçbir oyun için hazırlanıp evde çalışmak gerekmiyordu, zaten çoğumuz gayet esnek, hareketli, nerdeyse tüm oyunlara hakimdik. Benim kızım , bizim dışarda oynadığımız oyunları, beden eğitiminde ders olarak görüyor ve öğreniyor. Akşam yeni bir oyun öğrendim diye geliyor. Bakıyorum bu benim sokakta oynadıklarım, yanına birkaç yeni oyun eklenmiş hepsi bu.
Bize faydası; kızımın yüzme ve jimnastiğe gitme isteği olmuş oldu :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder